dinsdag 1 mei 2012

VEEL FOTO'S

Af  en toe ga ik lesgeven in Ruette (Virton) in het "atelier patchwork et point compté" bij Marylène.
Vermits ik met het openbaar vervoer ga is het soms een heel avontuur om er te geraken en als je de volgende foto bekijkt zelfs een reis terug in de tijd
want zoals je ziet nog een trein met compartimenten in 1ste klas. Heel leuk reizen , want ik al hakend tussen 4 slapende en snurkende EEG ambtenaren .
Ik ken Marylène al ongeveer 15 jaar en net als ik begon zij haar atelier in een klein achteraf kamertje van de garage van haar man Hervé (hij is garagist) maar intussen is haar winkel uitgegroeid tot de grot van Ali Baba



                                                                                                                             
Jullie vragen mij vaak "wanneer doe jij het allemaal?" Wel die vraag stel ik mij telkens als ik bij haar kom. Ik zag op die 15 jaar het atelier klein beginnen , de ruimte vol geraken , het atelier vergroten (dus Hervé naar achter met de garage) en terug vol geraken. Echt , er is nergens nog een plaatsje om iets te zetten of te hangen en moest ik Hervé heten , ik zou stilaan bang worden .
Marylène haar passie is vooral kruissteek en borduren en daar heeft ze alle materiaal voor in huis. Borduurdraden van verschillende merken en kwaliteiten , zijdelint en alle soorten borduurstoffen  , maar ook voor patchwork is er meer dan genoeg ..
Bijna al haar quilts zijn opgefleurd met borduurwerk want Marylène volgt  lessen bij Léa Stansal in Parijs . Google haar maar even , geweldig!!!!!!!
Intussen heb ik in Ruette mijn vast groepje cursisten en zij komen van "ver" , want laat het duidelijk zijn , Ruette is een gehucht (een kerk , enkele huizen en geen enkel café , bakker of kruidenier) van Virton , een "stad" in de gaume (een erg mooie streek maar niet echt druk bevolkt) en waarschijnlijk net daarom komen de klanten van overal . Frankrijk en Luxenburg liggen letterlijk op wandelafstand.
Tijdens de les is het dan ook een gekakel van frans , letsenburg's en mijn "geweldig accentloos" frans door elkaar. Niettemin , iedereen verstaat iedereen , ik leer elke keer een woordje frans bij en ik probeer de cursisten buiten patchwork ook een beetje "vlaams" bij te brengen.
Ik heb wel de indruk dat het met het patchwork beter vlot dan met het vlaams want zie hier enkele resultaten





Kom je ooit in de buurt van Virton maak dan zeker de trip tot Ruette .
Maar ik heb er ook weer een quiltje klaar. Zie hier , nog een papillon (80x80cm)



Hier zie je de "papillon"
Ik heb deze quilt moeten maken voor Editions de saxe ,maar ik vond hem zelf redelijk geslaagd en ik heb het quiltje dus nog een keertje gemaakt. Vanaf morgen is het "life" te bezichtigen in de winkel en vanaf eind deze week is ook het patroon klaar.


En dan mijn uitsmijtertje!
Wij zijn al "levenslang" samen met een bende vrienden (de Cielle-kliek), ontstaan uit een groep kleuters (mijn man en C°) die bij elkaar in de klas zaten en sindsdien onafscheidelijk zijn. Al vanaf ik mijn man leerde kennen (nu 35 jaar geleden) waren zij een constante . Lief en leed hebben we gedeeld. Er werden kinderen (intussen zelfs al kleinkinderen ) geboren , we namen veel te vroeg afscheid van een van de vrienden en ouders van.... en er waren best nog trieste momenten.
Maar vooral , wat hebben we samen gelachen en plezier gemaakt. Onze jaarlijkse weekends (eerst als pril verliefde , daarna fris gehuwde , nog later als jonge ouders en daarna natuurlijk met pubers en nu intussen terug zonder kinderen) zijn legendarisch en niet voor publicatie geschikt.
Elke verjaardag wordt dan ook flink gevierd en zo ook vrijdag. Piet was jarig maar er was ook nog ander goed nieuws. Ajes en piet hadden er nl een dochter bij gekregen. Even schrikken gezien hun leeftijd , maar bleek dat zij in Borneo een orang oetan hadden geadopteerd (google Sepilok orang oetan rehabilitation centre). De foto van de "dochter" werd erbij gehaald en we waren het allemaal eens , ze had de haren van piet en de neus van Ajes.
We wachten nu vol ongeduld op de uitnodiging voor de babyborrel met apennootjes.

                  

2 opmerkingen:

  1. Het blijft inderdaad een raadsel hoe jij dat toch allemaal voor elkaar krijgt.

    Spijtig dat je geen foto hebt van het aapje.

    Groetjes,
    Ann
    X

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Geweldig verhaal, hoor je niet alleen graag babbelen maar lees ook graag je verslagen.
    Groetjes,
    Mireille

    BeantwoordenVerwijderen